Super Nintendo Entertainment System (w skrócie SNES i Super NES) – 16-bitowa konsola do gier, która osiągnęła wielki sukces w krajach zachodniej Europy, USA oraz w Japonii (tam pod nazwą Super Famicom). Konsola ukazała się w wersji europejskiej oraz amerykańskiej. Wersja europejska różniła się kształtem: była bardziej zaokrąglona, natomiast gry w wersji amerykańskiej nie pasowały do konsoli europejskiej i odwrotnie. Była jednak możliwość pominięcia tego problemu za pomocą specjalnego adaptera.

SNES posiadał dość ciekawą konstrukcję wewnętrznych układów. Centralna jednostka (CPU) była relatywnie słaba (dwa razy słabsza od jednego z głównych konkurentów SNES-a – Sega Genesis), ale za to konsola wyposażona została w dość szybki (jak na owe czasy) układ graficzny, mogący generować innowacyjny efekt znany jako Mode 7. Także układy generujące dźwięk stanowiły istotną przewagę nad konkurencją, warto też wspomnieć o możliwości umieszczenia dodatkowych układów scalonych na kartridżach, znacznie zwiększających moc konsoli. Układy te z technicznego punktu widzenia mogły być również umieszczane w kartridżach konkurencji, w praktyce tylko w wypadku SNES-a były stosowane na taką skalę.

SNES jako nośnik danych wykorzystywał, podobnie jak większość ówczesnych konsoli, kartridże. Maksymalna ich pojemność to 128 MBit czyli 16MB jednakże tylko 117,75 Mbitów mogło zostać zaadresowane. Na kartridżach często umieszczano dodatkową pamięć, zasilaną baterią, do zapisywania stanów gier. Oprócz tego kartridże mogły być wyposażone w dodatkową pamięć operacyjną oraz dodatkowe układy scalone jak np. koprocesory. Szczególne znaczenie dla konsoli miał dodatkowy chip o nazwie SuperFX, który pozwalał na generowanie dość prostej grafiki 3D.

Opis pochodzi ze strony: wikipedii