Z zewnątrz C16 przypominał komputery VIC-20 czy C64, jednak obudowa była czarna z szarymi klawiszami. Możliwości komputera kształtowały się pomiędzy VIC-20 a C64–C16 posiadał 16kB RAMu (rozszerzalnej do 64kB) z 12kB dostępnymi dla wbudowanego interpretera języka BASIC, nowy chipset dźwiękowy (dźwięk jednokanałowy) i graficzny umożliwiający wyświetlenie 128 kolorów w trybie tekstowym 40×25 pikseli (w rzeczywistości 121, gdyż odcienie czarnego były wyświetlane jako kolor czarny), chip TED (lepszy niż VIC użyty w VIC-20, ale pozbawiony możliwości wyświetlania sprite’ów i zaawansowanych możliwości zaimplementowanych w układzie graficznym VIC-II z komputera C64). Wbudowany w ROM BASIC 3.5 był jednak lepszy od BASIC 2.0 z komputerów VIC-20 i C64 i zawierał komendy dla dźwięku i grafiki bitmapowej (2 kolory w rozdzielczości 320×200 pikseli lub 4 kolory w rozdzielczości 160×200 pikseli).

Największymi niedogodnościami C16 był brak kompatybilnego z VIC-20/C64 złącza magnetofonu Datassette, brak portu gier oraz złącza modemu. Commodore sprzedawało przeznaczone specjalnie dla rodziny C16 magnetofony Commodore 1531 oraz dżojstiki, ale wkrótce pojawiły się konwertery umożliwiające podłączenie urządzeń z VIC-20/C64. Oficjalną przyczyną zmiany portu dżojstików było zmniejszenie interferencji fal radiowych. Port szeregowy C16 posiadał interfejs IEEE-488.

Do rodziny komputerów C16 należały także maszyny Commodore 116 (tańsza wersja C16) i Commodore Plus/4 (przeznaczona dla małego biznesu). Według wielu opinii podjęcie produkcji komputera C16 było nieporozumieniem, a o jego losie zaważyła niekompatybilność z VIC-20 i C64, niskie parametry techniczne oraz niewielka liczba programów i gier (ich tworzenie było bardzo utrudnione ze względu na brak sprite’ów). W USA komputer sprzedawał się bardzo słabo i wkrótce wycofano go z rynku, zastępując modelem C64. Sytuacja była niewiele lepsza w Europie.

Opis pochodzi ze strony wikipedii