Nintendo

Konsola gier wideo trzeciej generacji wyprodukowana przez japońskie przedsiębiorstwo Nintendo. Po raz pierwszy zaprezentowana 15 lipca 1983 roku na rynku japońskim jako Nintendo Family Computer, znana także jako Famicom. Nintendo Entertainment System, będąca jej przebudowaną wersją, była w kolejnych latach wprowadzana na rynku poza Japonią (w Europie Zachodniej w roku 1986 a w Polsce w roku 1994). Na konsolę wydano takie gry, jak Super Mario Bros., The Legend of Zelda czy też Metroid. Jako jedna z najlepiej sprzedających się konsol w tamtym okresie, istotnie przyczyniła się do rewitalizacji amerykańskiego rynku gier po zapaści w 1983 roku.

Po fali sukcesów automatów do gry w latach '80, Nintendo postanowił zbudować konsolę opartą na kartridżach, nazwaną Family Computer. System ten zaprojektował Masayuki Uemura. Pierwsze egzemplarze Famicoma miały liczne błędy w oprogramowaniu, które z czasem zostały poprawione. W 1993 roku dokonano modyfikacji w budowie i wydano tę konsolę ponownie. Głównym celem zmian w modelu oznaczonym jako HVC-101 było zastosowanie kompozytowego wyjścia sygnału AV, które od początku lat dziewięćdziesiątych zaczęło być stosowane w japońskich odbiornikach telewizyjnych. Zmieniono również wygląd konsoli i kontrolerów, a także umożliwiono ich odłączanie, które w pierwotnej wersji były zamocowane na stałe. Od zastosowanego wyjścia sygnału nowy model jest nazywany AV Famicom. Istotny wpływ na powstanie Famicom miała konkurencyjna względem Atari 2600 konsola ColecoVision.

Konsola zyskała znaczną popularność w Japonii, co skłoniło Nintendo do jej dystrybucji na rynku amerykańskim i europejskim, gdzie znana jest jako Nintendo Entertainment System. Na potrzeby tych rynków oprócz nazwy zmianie uległa obudowa konsoli i system wkładania kartridżów (zwiększono liczbę pinów kartridża z 60 do 72). Dodatkowe piny wykorzystywane były do dodanego w tej konsoli zabezpieczenia uniemożliwiającego uruchomienie nielicencjonowanych gier oraz gier z innego regionu. Pierwszy raz poza Japonią zaprezentowana została w grudniu 1985 roku na targach Consumer Electronics Show w USA. W 1993 roku w Ameryce Północnej i Australii pojawiła się odnowiona wersja konsoli o mniejszej, podobnej do Famicoma AV obudowie.

B1C1D1E1F1G1H1I1J1K1L1M1N1O1P1Q1R1S1T1U1V1W1X1Y1Z1

zdj_pegasus_d

 Konsola oznaczona była jako NES-101. W konsoli zrezygnowano z układu uniemożliwiającego uruchamianie nielicencjonowanych i sprowadzanych gier. Pozbawiona była także złącza AV ale jednocześnie oferowana w niższej cenie. Konsola miała być całkowicie zgodna z poprzednią wersją, jednakże nie działał na niej moduł Game Genie skonstruowany przez firmę Codemasters i sprzedawany przez Galoob Toys, który umożliwiał stosowanie w grach kodów i rozpoczynanie gry w dowolnym momencie.

Sprzedano łącznie ponad 60 mln egzemplarzy konsoli, w tym w samej Japonii ok. 19 mln. Wśród najbardziej znanych tytułów, które ukazały się na Famicom/NES znalazły się Mario Bros oraz Super Mario Bros. Sukces konsoli sprawił, że na świecie powstało wiele jej klonów. Ostatnią grą na NES-a był The Lion King wydany w maju 1995 roku. W tym samym czasie firma oficjalnie wycofała konsolę ze sprzedaży. Szacuje się, że na całym świecie sprzedano ok. 62 mln egzemplarzy konsoli i ponad 500 mln gier.

Konsola posiada centralny procesor o architekturze 8-bitowej z rodziny Ricoh RP2A03 o częstotliwości taktowania 1,79MHz (wersja dla NTSC) lub RP2A07 o częstotliwości 1,66MHz (wersja dla PAL), dedykowany procesor graficzny, 2kB pamięci RAM, 2kB dedykowanej pamięci video RAM oraz dodatkową pamięć komputerową wynikającą z obsługi kartridży. Wersje dla Japonii obsługiwały 60-pinowe, natomiast wersja dedykowana rynkom europejskim i amerykańskim obsługiwała 72-pinowe kartridże lub specjalne dyskietki FDS.

Wspiera grafikę w rozdzielczości 256x224 px w standardzie NTSC, rozdzielczości 256x240 px w standardzie PAL. Obsługuje do 64 spritów o rozmiarach 8x8 lub 8x16 pikseli. Umożliwia generowanie 53 kolorów, w tym 5 odcieni szarości, z czego 25 może być wyświetlanych równocześnie, 4 na sprite'a. Karta dźwiękowa zapewniała wsparcie dla 5-kanałowego dźwięku mono tj. 1 kanał szumów, 1 kanał DMC i 3 dźwiękowe.

Opis pochodzi z wikipedii.

Grzegorz Kopański (Gregok)

grafika, muzyka, programowanie

 

Licznik odwiedzin: