Komputer został zaprezentowany po raz pierwszy na jesieni 1982 roku. Początkowo sprzedawany tylko wysyłkowo w cenie 100 GBP za wersję 16K i 170 GBP za wersję 48K. Firma obiecywała dostarczanie zamówień w ciągu 4 tygodni, ale termin ten często nie był dotrzymywany szczególnie dla wersji 16K. Pod koniec 1982 rozpoczęto dystrybucję w sieciach sklepów z elektroniką, a w marcu 1983 – po zrealizowaniu zamówień zamknięto dział sprzedaży wysyłkowej. Oric–1 zaczął być postrzegany jako rywal ZX Spectrum.

Komputer zbudowany był w oparciu o procesor MOS 6502 taktowany 1 MHz. Operacje I/O i liczniki obsługiwał układ MOS 6522. Sprzedawany w wersjach 16K lub 48K. W 16KB ROM znajdował się interpreter języka BASIC i system operacyjny. W przypadku wersji 48K montowane było 64 KB RAM, ale 16 KB pokrywające się z przestrzenią adresową ROM nie było bezpośrednio dostępne. Obszar ten wykorzystywany był do przechowywania procedur I/O, w tym Oric DOS. Wersja 16K wyposażona była w 16 KB RAM. Oric wyposażony był w układ generowania dźwięku General Instrument AY-3-8910, który był również używany w innych komputerach tamtego okresu (Amstrad CPC, MSX, Atari ST). Umożliwiał wytwarzanie dźwięku w 3 niezależnych kanałach przez wbudowany wzmacniasz i głośnik. Za generowanie obrazu odpowiadały dwa programowalne układy logiczne ULA, które oferowały pracę w dwóch trybach. Pierwszy był trybem tekstowym umożliwiającym wyświetlenie 40 znaków w 28 liniach. Był on podobny to trybu używanego przez Teletekst. Możliwe było przedefiniowanie zestawu znaków, jeden znak zajmował 6×8 pikseli. Drugi był trybem graficznym o rozdzielczości 240×200 pikseli z dodatkowymi 4 liniami w trybie tekstowym u dołu. Możliwe było użycie 8 kolorów, ale w bloku 6×1 pikseli mogły występować tylko 2 różne kolory.

Opis pochodzi ze strony wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Oric